การเดินพาเหรดล้อการเมืองในฟุตบอลประเพณีจุฬา-ธรรมศาสตร์ ผ่านไปอย่างไม่มีข้อติดขัดใดๆ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีข่าวเรื่องของการถูกจับตาอย่างใกล้ชิดจากฝ่ายความมั่นคง
ขบวนล้อการเมืองของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีหุ่น 5 ตัวประกอบไปด้วย ยักษ์นนทก ตาชั่ง รถไฟ ม้วนแผ่นดินและ รัฐธรรมนูญแนวคิดเบื้องหลังมาจากการผสมผสานเรื่องหลักการแบ่งแยกและตรวจสอบอำนาจ และเรื่องราวจากวรรณกรรมคลาสสิกอย่างรามเกียรติ์ โดยแนวคิดแบ่งแยกอำนาจนั้นวางอยู่บนตัวความคิดที่โด่งดังของลอร์ดแอคตันที่ระบุว่า “Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely” หรือแปลเป็นไทยว่า “อำนาจนำไปสู่ความฉ้อฉล และอำนาจสัมบูรณ์ก็ฉ้อฉลอย่างสัมบูรณ์”
ทีมล้อการเมืองยังบรรยายถึงการตรวจสอบฝ่ายบริหารที่เป็นผู้ใช้ภาษีของประชาชน ว่า “หน้าที่จ่ายภาษีเป็นของประชาชนและหน้าที่บริหารภาษีที่ประชาชนจ่ายไปก็เป็นของรัฐบาล ถ้าหากว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบกพร่องในการทำหน้าที่ ระบบภาษีที่เป็นเส้นเลือดใหญ่ของประเทศก็คงกลายเป็นคอขวดที่รั้งไม่ให้ระบบอื่นๆ สามารถดำเนินการต่อไปได้”
“ตลอดระยะเวลาของรัฐบาลผู้กุมตาชั่งคนนี้ สมดุลของตาชั่งได้ถูกถ่วงให้หนักลงในด้านความมั่นคงของรัฐ แต่ความมั่นคงของมนุษย์นั้นช่างดูอนาถายิ่งนัก ในกำมือของผู้กุมตาชั่งนี้ โรงพยาบาล ยารักษาโรค สวัสดิการประชาชนนั้นคงมีน้ำหนักไม่เท่ากับรถถัง เครื่องบิน เรือดำน้ำ หรือสวัสดิการข้าราชการ ตาชั่งที่เคยให้ความสำคัญกับประชาชนของชาติก็ถูกบิดให้เอียง มุ่งให้น้ำหนักแก่ทรัพยากรทางด้านการทหารและผู้ปกครองเสียแทน”
ความหมายของหุ่นแต่ละตัวถูกอธิบายออกมาเป็นบทกวีดังนี้
นนทก
ยักษ์นนทก มีนิ้วเพชร เด็ดGG
นิ้วเพ็ชรชี้ มีอำนาจ วาสนา
ได้เทพช่วย จนยิ่งใหญ่ เหนือเทวา
แต่กลับบ้า สุดท้ายซี้ ชี้ตัวเอง
ตาชั่ง
จะออกไป แตะขอบฟ้า กายาหอบ
รัฐไม่ตอบ กอบโกยหนี ภาษีฉัน
ฯพณฯ แกล้งกลับกลอก แบ่งเค้กกัน
ชอปปิ้งมันส์ ทุกกรมกอง ไม่มองคน
ม้วนแผ่นดิน
หลายเจ้าสัว กินรวบ ควบค่อนชาติ
ประชาขาด ที่กินนอน ต้องผ่อนเช่า
ช่วยกันเอื้อ รวยไม่หยุด สุดบรรเทา
ประชารัฐ เจี๊ยะแต่เขา รีดเราจุง
รถไฟ
หลายโครงการ เร่งสร้างอยู่ หูว!ไวจัง
เป็นลำพัง เรื่องที่ยัง พอกู้หน้า
อย่าคิดโกง ขืนขยับ ถูกจับตา
แต่สร้างมา ม. 44 ช่วยชี้นำ
รัฐธรรมนูญ
เรื่องยักษ์นี้ มีอีกเรื่อง เคืองใจนัก
สุมหัวผลัก ผลผลิต ดูแสลง
ออกกฎยักษ์ หลักไม่ดู ปูพรมแดง
หวังตะแบง แกล้งไม่รู้ หูหวนลม
สำหรับขบวนสะท้อนสังคมของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มี 3 ตัวด้วยกัน ตัวแรกสะท้อนการตีกรอบความสามารถในการสร้างสรรค์ของเด็ก ที่มีศักยภาพในการพัฒนาประเทศ
หุ่นตัวที่ 2 สะท้อนระบบการศึกษาของประเทศไทย ที่ไม่ได้สอนให้คนคิด สร้างสรรค์ หรือแม้แต่เห็นต่าง เหมือนถูกปั๊มออกมาจากโรงงานเดียวกัน ขณะที่รัฐบาลวางเป้าหมายจะพัฒนาประเทศไปสู่ Thailand 4.0 ซึ่งจะต้องอาศัยทรัพยากรมนุษย์ที่มีความคิดสร้างสรรค์ มีกระบวนการคิด วิเคราะห์ แยกแยะ
หุ่นตัวที่ 3 สะท้อนสภาพสังคมปัจจุบันที่มีทรัพยากรที่พร้อมจะพัฒนาสังคมให้เดินไปข้างหน้า ขณะเดียวกันผู้มีอำนาจที่ออกมาบอกว่าต้องการพัฒนาประเทศ แต่ในความเป็นจริง สิ่งที่ปรากฎอย่างเรื่องมาตรา 44 เรื่องนาฬิกาหรู เรือเหาะ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ อาจกำลังพาประเทศเดินไปผิดทาง หรือเดินถอยหลังหรือไม่
